Wydanie 312(31) 2014
Stały URI dla kolekcji
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Open Access The Synanthropic Flora of the Roadsides of Selected New and Modernized Highways in Szczecin and its Significance for the City(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Bacieczko, Wanda; Borcz, Agnieszka; Kochanek-Felusiak, Agnieszka; Department of Meteorology and Landscape Architecture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Meteorology and Landscape Architecture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Meteorology and Landscape Architecture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandNiniejsza praca przedstawia wyniki badań nad florą synantropijną przydroży nowych i zmodernizowanych arterii komunikacyjnych w Szczecinie i jej znaczenie dla miasta. Budowa i modernizacja dróg jest czynnikiem stymulującym rozwój gospodarczy i ma istotny wpływ na krajobraz. Jednakże powodują one również negatywne zmiany w środowisku, przyczyniając się m.in. do fragmentaryzacji siedlisk, niszczenia wielu cennych ekosystemów oraz pogorszenia jakości gleb. Mimo że przydroża poddane są tak silnej presji, cechują się dużą różnorodnością gatunkową. Na przydrożach 5 wybranych nowo powstałych ciągów komunikacyjnych w Szczecinie zidentyfikowano 194 gatunki roślin, należące do 2 gromad, 4 klas, 46 rodzin i 143 rodzajów. W składzie florystycznym badanych przydroży odnotowano 2 gatunki znajdujące się pod częściową ochroną prawną oraz 1 gatunek będący pod ochroną ścisłą. Analiza ekologiczna flory i jej zróżnicowanie wykazały, że dominującą formą są hemikryptofity. Tym samym zdecydowaną większość we florze synantropijnej badanych przydroży stanowią gatunki trwałe – byliny. Flora synantropijna przydroży pełni istotne funkcje w krajobrazie miejskim. Ze względu na swe walory estetyczne może być wykorzystana do kształtowania terenów zieleni.Pozycja Open Access Influence of Distillation Method on the Chemical Composition of Essential Oils Isolated from Different Parts of Sweet Basil (Ocimum basilicum L.) cv ‘Cinnamon’(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Wesołowska, Aneta; Grzeszczuk, Monika; Jadczak, Dorota; Institute of Chemistry and Environmental Protection, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Horticulture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Horticulture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandSkład chemiczny olejków eterycznych, wyizolowanych na drodze hydrodestylacji i destylacji z parą wodną z kwiatostanów i liści z łodygami bazylii pospolitej odmiany ‘Cinnamon’, badano metodą GC-MS. (E)-Cynamonian metylu, linalol i estragol stanowiły dominujące składniki wszystkich analizowanych olejków. Aczkolwiek, porównując obie metody destylacji, wykazano, że w przypadku olejków otrzymanych z kwiatostanów zawartość (E)-cynamonianu metylu, estragolu, eugenolu i (Z)-cynamonianu metylu była większa w olejku wyizolowanym na drodze hydrodestylacji, natomiast zawartość β-selinenu, β-eudesmolu i α-selinenu była większa w olejku otrzymanym na drodze destylacji z parą wodną. W przypadku olejków wyizolowanych z liści z łodygami więcej (E)-cynamonianu metylu i (Z)-cynamonianu metylu stwierdzono w olejku otrzymanym na drodze hydrodestylacji; zawartość linalolu, β-eudesmolu i estragolu była większa w olejku otrzymanym na drodze destylacji z parą wodną.Pozycja Open Access Effect of Bulbs Size on the Inflorescences and Bulbs Yield of Ornithogalum saundersiae Baker Grown in an Unheated Plastic Tunnel(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Salachna, Piotr; Department of Horticulture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandOceniono wpływ wielkości cebul na przebieg kwitnienia, jakość kwiatostanów i plon cebul śniedka Saundersa (Ornithogalum saundersiae Baker) uprawianego w nieogrzewanym tunelu foliowym. W doświadczeniu wykorzystano cebule o obwodzie: 12–14, 14–16, 16–18, 18–20, 20–22 i 22–24 cm. Z cebul o obwodzie 22–24 cm i 20–22 cm otrzymano rośliny, które kwitły najdłużej i miały szersze kwiatostany, o większej liczbie kwiatów. Rośliny, uzyskane z cebul o obwodzie 12–14 cm i 14–16 cm, rozpoczynały kwitnienie średnio o 15,7 dnia później; wytworzyły najmniej kwiatów w kwiatostanie. Najwięcej cebul przybyszowych otrzymano z cebul o największym obwodzie. Najwyższy współczynnik wagowy odnotowano dla cebul uzyskanych z cebul matecznych o najmniejszym obwodzie.Pozycja Open Access Variability of Particulate Matter Concentrations in Poland in the Winter 2012/2013(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Rawicki, Kacper; Institute of Technology and Life Sciences, West Pomeranian Research Centre in Szczecin, PolandW okresie zimowym pogorszenie jakości powietrza na ogół związane jest z przekroczeniem norm przyjętych dla pyłu zawieszonego; epizody smogowe prawie zawsze są następstwem zwiększonej emisji spowodowanej spadkiem temperatury powietrza i występują w naszym kraju prawie każdej zimy. Oceniono w pracy zmienność imisji pyłu w powiązaniu z temperaturą powietrza w okresie kalendarzowej zimy – od grudnia 2012 r. do lutego 2013 r. w głównych miastach Polski. Analizą objęto godzinne i dobowe stężenia obu frakcji pyłu zawieszonego, PM10 i PM2,5 zarejestrowanych w 25 stacjach. Stężenie PM10 przekraczające dobową normę (50 μg · m–3) stwierdzono w południowych rejonach kraju aż w 70% dni analizowanego sezonu zimowego, przy czym najwięcej w grudniu 2012 r. W tym miesiącu w większości stacji odnotowano także maksymalne dobowe wartości imisji. Wykazano, że zmienność warunków termicznych w analizowanym okresie miała statystycznie istotny wpływ na wielkość imisji pyłu PM2,5 i PM10 w powietrzu.Pozycja Open Access Hydrothermal Characteristics of Vegetation Period in Central-Eastern Poland in Yeanr 1971-2005(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Radzka, Elżbieta; Department of Agrometeorology and Land Reclamation, University of Natural Sciences and Humanities in Siedlce, PolandJedną z miar wykorzystywanych do oceny kształtowania się warunków hydrotermicznych danego obszaru jest współczynnik Sielianinowa. W pracy wykorzystano dane z 9 stacji IMGW z rejonu środkowowschodniej Polski, zarejestrowane w latach 1971–2005. Na podstawie współczynnika Sielianinowa określono częstość występowania w okresie wegetacyjnym miesięcy w klasach wilgotności wg kryterium Skowery i Puły (2004). Przedstawiono rozkład przestrzenny wartości współczynnika Sielianinowa we wszystkich miesiącach okresu wegetacyjnego na badanym obszarze. Wieloletnie zmiany współczynnika Sielianinowa oceniono za pomocą współczynnika regresji trendu liniowego oraz współczynnika zmienności. Najmniejsze średnie wartości współczynnika Sielianinowa we wszystkich miesiącach okresu wegetacyjnego notowano w zachodniej i południowo-zachodniej części badanego obszaru. Część północno- -wschodnia charakteryzowała się najkorzystniejszymi warunkami hydrotermicznymi. Kwiecień w badanym regionie był miesiącem najczęściej skrajnie wilgotnym lub optymalnym. W maju, czerwcu i sierpniu okresy suche występowały dwa razy częściej niż wilgotne. Istotne zmniejszanie się wartości współczynnika Sielianinowa w okresie wegetacyjnym analizowanego wielolecia świadczy o zwiększaniu się intensywności posuch.Pozycja Open Access Asimmetry in Some Bilateral Traits of the Skull of Long-tailed Chinchilla from Single and Multiple Litters.(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Pęzińska-Kijak, Katarzyna; Baranowski, Piotr; Department of Animal Anatomy, Western Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Animal Anatomy, Western Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandPostanowiono zbadać, czy liczba osobników w miocie wpływa na wartości wskaźników asymetrii cech metrycznych szkieletu głowy szynszyli małej? Materiałem do badań były czaszki i żuchwy szynszyli, na których oszacowano wartości 13 bilateralnych cech metrycznych. Określono współczynniki asymetrii względnej (Aw) i asymetrii fluktuacyjnej (FA). Wśród 6 cech przyległych do osi czaszki współczynnik FA był istotny (P ≤ 0.01 i P ≤ 0.05) w przypadku 2 cech, a wśród 7 cech odległych od osi czaszki – aż w przypadku 5. Stwierdzono wzrost wartości istotnych statystycznie współczynników FA cech bilateralnych wraz z rosnącą liczbą osobników w miocie.Pozycja Open Access Fruit Quality of Highbush Blueberry (Vaccinium corymbosum L.) cv. 'Duke' Depending on the Method of Cultivation(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Ochmian, Ireneusz; Kozos, Karolina; Department of Horticulture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Horticulture, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandW Polsce obserwuje się wzrost zainteresowania konsumentów żywnością ekologiczną. Płody rolne z gospodarstw ekologicznych są postrzegane jako produkty zdrowsze i zasobniejsze w substancje bioaktywne. W pracy określono wpływ sposobu uprawy krzewów borówki wysokiej odmiany ‘Duke’ (konwencjonalnej i ekologicznej) na jakość plonu: wielkość owoców, ich jędrność i skład chemiczny. Badania przeprowadzono w latach 2009–2011 w Pracowni Sadownictwa oraz w gospodarstwie produkcyjnym. Owoce z plantacji ekologicznej były większe, w plonie ogólnym było również więcej owoców dużych (> 12 mm). Owoce te były jednak mniej jędrne oraz charakteryzowały się mniejszą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Jagody zebrane z krzewów uprawianych konwencjonalnie charakteryzowały się większą zawartością ekstraktu i azotanów. Niezależnie od sposobu uprawy owoce małe (< 12 mm) były bardziej jędrne (zarówno w osi wysokości, jak i średnicy) oraz zawierały więcej ekstraktu. Owoce małe oraz zebrane z krzewów uprawianych konwencjonalnie charakteryzowały się również większą zawartością związków polifenolowych, zwłaszcza antocyjanów i flawonowi. Owoce małe zawierały również więcej kwasu chlorogenowego.Pozycja Open Access QTL Analysis of Chlorophyll Content and Chlorophyll Fluorescence Parameter in Mapping Population of Rye(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Molik, Katarzyna; Pawłowska, Edyta; Kantarek, Zuzanna; Milczarski, Paweł; Department of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandZdefiniowano QTL dla zawartości chlorofilu (Chc) i maksymalnej fotochemicznej aktywności PSII (Fv/Fm) żyta. Materiał do badań stanowiła populacja RIL mieszańca międzyliniowego DS2 × RXL10, złożona z 70 osobników pokolenia F7. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej; stwierdzono istotne zróżnicowanie obu cech u form rodzicielskich i osobników w populacji mapującej. Nie zaobserwowano istotnej statystycznie korelacji pomiędzy Chc a Fv/Fm; obliczone współczynniki odziedziczalności w szerokim zakresie (HB) wynosiły odpowiednio 56 i 53%. Przy LOD ≥ 2,0 wyznaczono 19 regionów QTL, w tym 9 dla zawartości chlorofilu i 10 dla całkowitej wydajności fotochemicznej PSII. Lokalizowały się one głównie w dystalnych lub centromerowych obszarach chromosomów: 1R, 3R, 5R, 6R, 7R, przy czym na chromosomach 1R, 5R i 6R znalazły się regiony wspólne dla QTL Fv/Fm1 i Fv/Fm5 (1R), Chc8 i Fv/Fm9 (5R) oraz Fv/Fm3 i Fv/Fm10 (6R). Otrzymane QTL dostarczają wstępnej wiedzy o dziedzicznym podłożu zawartości chlorofilu w życie i maksymalnej fotochemicznej aktywności PSII.Pozycja Open Access Selected Heamatological and Biochemical Parameters of the Blood Plasma of Calves During the First Month of Life before and after the Administration of Milk Replacer Supplemented with Lactose(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Michałek, Katarzyna; Dratwa-Chałupnik, Alicja; Bośko, Paulina; Dubik, Małgorzata; Jaszczuk, Magdalena; Sylwestrzak, Areta; Szczepanik, Katarzyna; Kawecka, Paula; Marczuk, Natalia; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandPrzeanalizowano wybrane parametry hematologiczne i biochemiczne osocza krwi cieląt w pierwszym miesiącu życia przed podaniem wraz z preparatem mlekozastępczym dodatkowej ilości laktozy i po jego podaniu. Doświadczenie przeprowadzono na 8 buhajkach rasy polsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej. Krew pobierano przed porannym karmieniem w okresie od 6 do 8, od 13 do 15 i od 20 do 22 dnia życia. W 6, 13 i 20 dniu życia podczas wieczornego karmienia oraz w 7, 14 i 21 dniu życia podczas porannego karmienia do preparatu mlekozastępczego dodawano jednowodną laktozę w ilości 1g . kg-1 masy ciała. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że u wszystkich cieląt w 3 grupach wiekowych dwukrotne podanie preparatu mlekozastępczego z dodatkiem laktozy spowodowało najprawdopodobniej przyspieszony pasaż treści jelitowej i dodatkowe straty wody wraz z kałem, których objawem były częste i luźne stolce o charakterystycznym ciemnozielonym zabarwieniu. Pomimo obserwowanych zaburzeń pokarmowych u cieląt nie stwierdzono zmian w stężeniu białka całkowitego (TP), albuminy (Alb), glukozy, sodu (Na), potasu (K) chlorków (Cl), miedzi (Cu), fosforu nieorganicznego (iP), magnezu (Mg) oraz hematokrytu (Ht) i średniej objętości krwinek czerwonych (MCV). W pierwszym tygodniu życia po podaniu cielętom dodatkowej porcji laktozy istotnie obniżyło się stężenie żelaza (Fe) oraz cynku (Zn).Pozycja Open Access The Influence of Differentiated Natural and Agrotechnical Ecological Conditions on the Number of Species in Segetal Communities and Their Mean Number in the Phytosociological Relevé(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Kutyna, Ignacy; Młynkowiak, Elżbieta; Department of Ecology, Envinronmental Protection and Development, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Ecology, Envinronmental Protection and Development, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandO zróżnicowaniu florystycznym zbiorowisk segetalnych i liczbie gatunków w zbiorowiskach segetalnych oraz ich liczbie w zdjęciu fitosocjologicznym decyduje wiele naturalnych czynników przyrodniczych oraz agrotechnicznych. Istotnym naturalnym czynnikiem są warunki glebowe. Wraz ze wzrostem troficzności gleby i jej uwilgotnienia liczba gatunków się zwiększa. W wariancie typowym Arnoserido-Scleranthetum i Papaveretum argemones liczba gatunków jest najmniejsza – waha się od 37 do 62. Znacznie więcej (od 56 do 79) jest ich w wariancie z Juncus bufonius obu zespołów na glebach okresowo nadmiernie uwilgotnionych. Również średnia ich liczba w zdjęciu fitosocjologicznym kształtuje się podobnie. W wariancie typowym obu zespołów średnia wartość waha się od 16 do 25. Na glebach żyźniejszych o odczynie zasadowym, wytworzonych z glin i utworów pyłowych, liczba taksonów w Aphano- -Matricarietum i Lathyro-Melandrietum jest znacznie większa – waha się od 76 do 89. W wariancie typowym Aphano-Matricarietum jest ich trochę mniej, w porównaniu z wariantem z Mentha arvensis. Liczba gatunków w wariancie typowym kształtuje się odpowiednio w zakresie od 77 do 84, a wariancie z Mentha arvensis – od 86 do 87. Podobne zależności występują w przypadku średniej liczby gatunków w zdjęciu. Płaty zbiorowisk Aphano- -Matricarietum są bogate florystycznie. Średnia liczba gatunków w zdjęciu jest znaczna – wynosi w przypadku wariantu typowego 27, a zdecydowanie większa jest w przypadku płatów wariantu z Mentha arvensis – waha się od 33 do 36. Zbliżone relacje między glebą a liczbą gatunków w zbiorowisku i ich średnią w zdjęciach fitosocjologicznych występują także w obrębie agrofitocenoz upraw okopowych. Najuboższe florystycznie jest Digitarietum ischaemi, znacznie bogatsze Echinochloo-Setarietum, a najbogatsze są fitocenozy Galinsogo-Setarietum, Lamio- -Veronicetum politae i Oxalido-Chenopodietum polyspermi. O liczbie gatunków decyduje także rzeźba terenu. Zbiorowiska występujące w obniżeniu charakteryzują się większą liczbą gatunków i średnią ich liczbą w zdjęciu niż zbiorowiska zasiedlające zbocza i wierzchowiny. Na liczbę gatunków w zbiorowisku istotny wpływ wywiera działalność agrotechniczna. Zbiorowiska segetalne w uprawach ekologicznych są znacznie bogatsze florystycznie (liczba gatunków waha się od 32 do 58), w porównaniu z uprawami intensywnymi konwencjonalnymi, w których jest ich znacznie mniej – od 13 do 24. Podobne są relacje w przypadku średniej liczby gatunków w zdjęciu. Istotnym czynnikiem agrotechnicznym, decydującym o liczbie gatunków, jest nawożenie mineralne, organiczne oraz wapnowanie. Gnojowica ogranicza liczbę gatunków w zbiorowiskach; więcej występuje ich na poletkach wapnowanych i nawożonych obornikiem.Pozycja Open Access The Regulation of Chloride Balance in Calves during the First Week of Life(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Dratwa-Chałupnik, Alicja; Herosimczyk, Agnieszka; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Physiology, Cytobiology and Proteomics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandBadania przeprowadzono na 10 klinicznie zdrowych cieliczkach rasy polsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej, w ciągu pierwszych 7 dnia życia postnatalnego. Celem prezentowanych badań była analiza nerkowej regulacji bilansu chlorków podczas pierwszego tygodnia życia cieląt. Stężenie chlorków w osoczu krwi cieląt w pierwszym tygodniu życia wynosiło średnio 98,86 mmol · l–1 i mieściło się w granicach norm fizjologicznych. Do piątego dnia życia koncentracja tego elektrolitu była stabilna, a następnie w siódmym dniu życia nieznacznie się obniżyła. Przy ujednoliconym żywieniu (siarą i mlekiem matek) obserwowane zmiany w kolejnych dniach pierwszego tygodnia życia związane były głównie ze zmianami czynności nerek (przesączania w kłębkach i resorpcji kanalikowej). W pierwszym tygodniu życia cieląt obserwowano istotne zmiany wielkości ładunku przesączonego, resorpcji kanalikowej oraz wydalania chlorków z moczem. Analiza zmian wielkości ładunku przesączonego chlorków wskazuje, że zmiana stężenia chlorków w osoczu krwi nie miała wpływu na ten wskaźnik. Stwierdzono, że decydującym mechanizmem regulującym wydalanie chlorków z moczem są zmiany wielkości resorpcji tego elektrolitu w kanalikach nerkowych. Uzyskane wyniki wskazują, że nerki cieląt noworodków są dostatecznie przygotowane do regulacji stężenia chlorków w osoczu krwi.Pozycja Open Access Post-harvest Green Manure Yield and Amount of Organic Matter Applied into the Soil During Plowing(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Demydas, Grygoriy; Kovalenko, Vitaliy; Feschun, Aleksander; Chair of Forage Production and Melioration, National University of Life and Environmental Sciences of Ukraine, Kyiv, Ukraine; Chair of Forage Production and Melioration, National University of Life and Environmental Sciences of Ukraine, Kyiv, Ukraine; Chair of Forage Production and Melioration, National University of Life and Environmental Sciences of Ukraine, Kyiv, UkraineW badaniach oceniano produktywność poplonów przeznaczonych na zielony nawóz i stanowiących źródło odżywiania mineralnego upraw następczych. Oceniano ilość suchej masy i ogólną wartość odżywczą poplonów uprawianych w leśno-stepowej strefie Ukrainy. Stwierdzono, że przyrosty zielonej masy przeznaczonej na nawóz zależały od warunków wilgotnościowych w okresie pożniwnym; największe mieściły się w granicach 16–23 t . ha–1.Pozycja Open Access The Impact of Efficiency on Breeding Indicators of Cows(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Czerniawska-Piątkowska, Ewa; Gajdka, Weronika; Department of Ruminant Science, Department of Molecular Cytogenetics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, Poland; Department of Ruminant Science, Department of Molecular Cytogenetics, West Pomeranian University of Technology, Szczecin, PolandPrzeanalizowano wpływ wydajności mlecznej na długość okresu międzyciążowego w stadzie krów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej (phf cb). Przyjęto 3 klasy wydajności mlecznej krów: poniżej 6000 kg mleka z laktacji 305-dniowej, 6000–9000 kg i powyżej 9000 kg mleka. W rozpatrywanym stadzie bydła zaobserwowano tendencję do wydłużania się okresów międzyciążowych w miarę rosnącej wydajności mlecznej krów. Na podstawie analizy wartości indeksu inseminacyjnego, w zależności od wydajności mlecznej krów, najmniejszą wartość tego indeksu (1,23) stwierdzono u krów o wydajności poniżej 6000 kg. Największą wartość indeksu inseminacyjnego (1,47) zanotowano u krów o wydajności mlecznej powyżej 9000 kg.Pozycja Open Access The Effect of the Cow Upkeep System on Selected Physical Parameters of the Cowshed Microclimate(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Bombik, Elżbieta; Bombik, Teresa; Zbytek, Janusz; Polkowska, Agnieszka; Department of Reproduction and Animal Hygiene, Siedlce University of Natural Sciences and Humanities, Poland; Department of Reproduction and Animal Hygiene, Siedlce University of Natural Sciences and Humanities, Poland; Department of Reproduction and Animal Hygiene, Siedlce University of Natural Sciences and Humanities, Poland; Department of Reproduction and Animal Hygiene, Siedlce University of Natural Sciences and Humanities, PolandPorównano wybrane parametry fizyczne mikroklimatu w oborach o zróżnicowanych systemach utrzymania krów. Materiał badawczy stanowiły 4 obory (A, B, C i D) zlokalizowane w województwie mazowieckim. W oborach A i B liczba krów była zbliżona (A – 24 krowy, B – 26 krów). W obiektach tych krowy utrzymywane były w systemie uwięziowym. W oborach C i D liczba krów wynosiła odpowiednio 100 i 60. W budynkach tych krowy utrzymywano w systemie wolnostanowiskowym. Przeprowadzone badania obejmowały inwentaryzację zoohigieniczną obór i ocenę wybranych parametrów fizycznych mikroklimatu w okresach zimowym i wiosennym. Kubatura pomieszczeń, w przeliczeniu na zwierzę, w obiektach A i B w niewielkim stopniu odbiegała od zalecanych norm zootechnicznych, natomiast w oborach C i D wskaźnik ten był przekroczony ponad 5-krotnie. Korzystniejsze warunki mikroklimatyczne odnotowano w oborach uwięziowych, przy czym lepsze dla dobrostanu krów są obory wolnostanowiskowe. W oborach wolnostanowiskowych wykazano w okresie zimowym zbyt małe wartości minimalnej temperatury powietrza w stosunku do norm zoohigienicznych. Wilgotność względna powietrza w okresie zimowym we wszystkich badanych oborach była zbliżona (od 70,0 do 88,8%). Zimą w oborach B, C i D prędkość ruchu powietrza mieściła się w zalecanej normie, natomiast w oborze A wykazano przekroczenie tego parametru (wartości maksymalne). W budynku A warunki ochładzania w okresach zimy i wiosny odbiegały minimalnie od zalecanego optimum dla krów mlecznych. Współczynnik oświetlenia naturalnego (O : P) wynosił od 1 : 7 w oborze D do 1 : 107 w oborze B. W budynku B współczynnik oświetlenia naturalnego był za niski, spowodowany małą liczbą okien. Stwierdzone w badanych obiektach natężenie oświetlenia naturalnego i sztucznego było zgodne z normami zootechnicznymi.