Wydanie 310(30) 2014

Stały URI dla kolekcji

https://oa.zut.edu.pl/handle/20.500.12539/735

Przeglądaj

Przeglądaj Wydanie 310(30) 2014 wg Autor "Biesiada-Drzazga, Barbara"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    PozycjaOpen Access
    Assesment of the Size and Selected Traits of Pheasant Eggs
    (Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Biesiada-Drzazga, Barbara; Banaszewska, Dorota; Bombik, Teresa; Majkowski, Patryk; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Reproduction and Hygiene, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland
    Celem niniejszej pracy była ocena wielkości i wybranych cech zewnętrznych oraz wewnętrznych jaj bażantów różnych odmian. Materiał badawczy stanowiło po 15 jaj kur bażanta królewskiego (Syrmaticusreevesii), bażanta srebrzystego (Lophuranyctemera) i bażanta zwyczajnego (Phasianus colchicus). Łącznie poddano ocenie 45 jaj. Jaja uzyskano z sześciu stadek bażantów (po dwa dla każdej odmiany bażantów) liczących po pięć osobników (kogut i cztery kury). Ptaki utrzymywano w jednakowych warunkach środowiskowych i żywieniowych. Ocenę jaj przeprowadzono według metodyki podanej przez Mroczka (1997). Jaja znoszone przez kury bażantów srebrzystych, królewskich i zwyczajnych różnią się istotnie wielkością, barwą skorupy i, w niewielkim stopniu, jej grubością. Największy udział w jajach, niezależnie od pochodzenia bażantów, miało białko (48,46–54,77%) i żółtko (36,32–38,69%); najmniejszy udział miała skorupa (12,30–15,19%). U wszystkich badanych odmian bażanta stwierdzono istotne współczynniki korelacji między masą jaj a masą ich białka (0,666–0,721), jak również między masą białka a masą żółtka jaj (0,631–0,702). Uzyskane wyniki wskazują, że bażanty srebrzyste, królewskie i zwyczajne, użytkowane w chowie zamkniętym, osiągają stosunkowo dobre wyniki reprodukcji, określane na podstawie zapłodnienia jaj i wylęgu zdrowych piskląt z jaj nałożonych i z jaj zapłodnionych.
  • Miniatura
    PozycjaOpen Access
    Assessment of Peregrine Falcon (Peregrine falcon) Hatching in Private Breeding
    (Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Biesiada-Drzazga, Barbara; Banaszewska, Dorota; Andraszek, Katarzyna; Bombik, Elżbieta; Wójcik, Ewa; Ostrowski, Dominik; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Genetics and Horse Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Reproduction and Hygiene, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Genetics and Horse Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland
    Celem pracy była ocena lęgów sokoła wędrownego w wybranym gospodarstwie indywidualnym na terenie województwa mazowieckiego. Badania przeprowadzono w latach 2006–2011 na dwóch parach sokołów wędrownych w wieku 7–12 lat. Od pary hodowlanej podbierano jaja, prowokując ją do ponownego składania jaj. Przeprowadzoną w pracy analizę lęgów oparto na następujących wskaźnikach: liczba zniesionych jaj przez dwie samice w systemie dwóch lęgów w jednym roku, procent zapłodnienia jaj, procent wylęgu piskląt. Ponadto w 2010 roku przeprowadzono porównanie wyników lęgów pochodzących z inkubacji sztucznej i lęgów naturalnych. Samice z obu par w każdym z dwóch lęgów łącznie znosiły maksymalnie do 8 jaj. Lepsze wyniki lęgu uzyskiwano z I lęgu. Z I lęgu uzyskano również większy odsetek wylęgu piskląt z jaj zapłodnionych, w porównaniu z lęgiem II. Nie stwierdzono żadnych różnic pomiędzy wynikami lęgu naturalnego i inkubacji sztucznej. W badanym okresie uzyskano od obu par sokołów łącznie 18 piskląt.