Materiały konferencyjne (WEl)

Stały URI dla kolekcji

https://oa.zut.edu.pl/handle/20.500.12539/63

Przeglądaj

Przeglądaj Materiały konferencyjne (WEl) wg Autor "Politechnika Szczecińska"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    PozycjaOpen Access
    Analiza częstotliwościowa układu zmiennego w czasie – algorytm i przykłady
    (Instytut Badań Systemowych Polskiej Akademii Nauk, 2005) Orłowski, Przemysław; Politechnika Szczecińska
    W artykule zaproponowano nowe narzędzia oraz metodę do analizy układów niestacjonarnych dyskretnych w dziedzinie częstotliwości. W części teoretycznej zamieszczono najważniejsze twierdzenia i definicje wraz z dowodami oraz wynikający z nich algorytm do aproksymacji charakterystyk częstotliwościowych dla układów niestacjonarnych. Stosowane podejście bazuje na dekompozycji singularnej operatora układu, dyskretnej transformacie Fouriera i własnościach gęstości widmowej mocy. Wynikiem analizy jest funkcja przejścia dana w postaci zbioru częstotliwości wraz z odpowiadającym im zespolonym wektorem przejścia. Dla układów stacjonarnych funkcja ta pokrywa się z klasycznym odpowiednikiem – charakterystyką Bode’go i Nyquista. W końcowej części artykułu pokazano kilka przykładów charakterystyk dla różnych układów niestacjonarnych.
  • Miniatura
    PozycjaOpen Access
    Wprowadzanie i analiza zaburzeń parametrów w niepewnych układach dyskretnych
    (2002) Orłowski, Przemysław; Politechnika Szczecińska
    W artykule przeprowadzono analizę niepewności występującej w układach dynamicznych, oraz przedstawiono sposoby wprowadzania jej do modelu matematycznego układu. Przeanalizowano sześć struktur wprowadzania niepewności do układu, m.in. postać addytywną, multiplikatywną, w sprzężeniu zwrotnym na wejściu i wyjściu układu. W dalszej części artykułu przeprowadzono analizę układu elektrycznego, z rzeczywistymi, niepewnymi parametrami. Przyjęto, że zakres zmian parametrów jest ograniczony i może być opisany rozkładem prostokątnym. Rozpatrzono dwa przykłady. Pierwszy, w którym występujące źródła zaburzeń poszczególnych parametrów układu są nieskorelowane oraz drugi, w którym wszystkie zaburzenia mają to samo źródło (w tym przypadku temperaturę). Błędy wyjścia zostały oszacowane bazując na metodzie wykorzystującej dyskretne operatory ewolucyjne. Rezultaty porównano z odpowiedziami układu wyznaczonymi dla ekstremalnych wartości parametrów.