Slaughter Value of Polish Landrace Fatteners from Farms in Central-Eastern Poland

Abstract

The aim of this work is to evaluate the slaughter value of porkers from individual farms in the same producer group located in central-eastern Poland. The research was conducted on 322 fatteners of the Polish Landrace breed. The research material was classified according to two research factors: supplier and season of the year. One group of fatteners was slaughtered in the autumn (September–October) and the second in spring (April–May). The studied population of fatteners was characterized by high meatiness at an average level of 58% and average hot carcass weight of 89.99 kg. All carcasses were classified as the highest classes of the SEUROP system: 29.81% as class S, 51.86% as class E and 18.32% as class U. A statistically significant influence of supplier was found for hot carcass weight, thickness of the longissimus dorsi muscle at M1, and slaughtering efficiency. A statistically significant influence of slaughtering season on hot carcass weight and back fat thickness at points S1 and S2 was also found. Pigs slaughtered in spring were found to have a lower hot carcass weight and thinner back fat than those slaughtered in autumn. The interaction between supplier and slaughtering season was found to be statistically significant for hot carcass weight, meatiness, thickness of the longissimus dorsi at M2, and thickness of back fat measured at S1. The obtained research results indicate the high slaughter value of porkers kept in individual farms within the same producer group, and that the pork obtained from these pigs meets the requirements set by the meat industry and consumers.

Celem niniejszej pracy jest ocena wartości rzeźnej tuczników pochodzących z indywidualnych gospodarstw rolnych zrzeszonych w grupie producenckiej zlokalizowanej w środkowo-wschodniej Polsce. Badania przeprowadzono na 322 tucznikach rasy polskiej białej zwisłouchej (PBZ). Materiał doświadczalny sklasyfikowano, uwzględniając 2 czynniki badawcze: dostawcę i porę roku. Tuczniki z I grupy badawczej ubijano na jesieni w miesiącach wrzesień– –październik, a tuczniki z II grupy badawczej – wiosną w miesiącach kwiecień–maj. Badana populacja tuczników charakteryzowała się wysoką mięsnością – na poziomie 58% oraz masą tuszy ciepłej 89,99 kg. Wszystkie tusze tuczników zostały zakwalifikowane do najwyższych klas w systemie SEUROP – odpowiednio: 29,81% do klasy S, 51,86% do klasy E i 18,32% do klasy U. Udowodniono statystycznie wpływ dostawcy na masę tuszy ciepłej, grubość mięśnia longissimus dorsi w punkcie M1, wydajność rzeźną oraz wpływ sezonu uboju na masę tuszy ciepłej i grubość słoniny w punktach S1 i S2. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że tuczniki, których uboju dokonano wiosną, odznaczały się mniejszą masą tuszy ciepłej i cieńszą słoniną. Wykazano współdziałanie obydwu czynników badawczych, tj. dostawcy surowca rzeźnego i sezonu uboju, w przypadku masy tuszy ciepłej, mięsności, mięśnia LD mierzonego w punkcie M2, grubości słoniny mierzonej w punkcie S1. Otrzymane wyniki badań wskazują na dużą wartość rzeźną tuczników utrzymywanych w indywidualnych gospodarstwach rolnych zrzeszonych w grupy producenckie; wieprzowina pozyskana od tych świń spełnia wymagania stawiane przez przemysł mięsny i konsumentów.