Wydanie 310(30) 2014
Stały URI dla kolekcji
Przeglądaj
Przeglądaj Wydanie 310(30) 2014 wg Autor "Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland"
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Open Access Assesment of the Size and Selected Traits of Pheasant Eggs(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Biesiada-Drzazga, Barbara; Banaszewska, Dorota; Bombik, Teresa; Majkowski, Patryk; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Reproduction and Hygiene, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, PolandCelem niniejszej pracy była ocena wielkości i wybranych cech zewnętrznych oraz wewnętrznych jaj bażantów różnych odmian. Materiał badawczy stanowiło po 15 jaj kur bażanta królewskiego (Syrmaticusreevesii), bażanta srebrzystego (Lophuranyctemera) i bażanta zwyczajnego (Phasianus colchicus). Łącznie poddano ocenie 45 jaj. Jaja uzyskano z sześciu stadek bażantów (po dwa dla każdej odmiany bażantów) liczących po pięć osobników (kogut i cztery kury). Ptaki utrzymywano w jednakowych warunkach środowiskowych i żywieniowych. Ocenę jaj przeprowadzono według metodyki podanej przez Mroczka (1997). Jaja znoszone przez kury bażantów srebrzystych, królewskich i zwyczajnych różnią się istotnie wielkością, barwą skorupy i, w niewielkim stopniu, jej grubością. Największy udział w jajach, niezależnie od pochodzenia bażantów, miało białko (48,46–54,77%) i żółtko (36,32–38,69%); najmniejszy udział miała skorupa (12,30–15,19%). U wszystkich badanych odmian bażanta stwierdzono istotne współczynniki korelacji między masą jaj a masą ich białka (0,666–0,721), jak również między masą białka a masą żółtka jaj (0,631–0,702). Uzyskane wyniki wskazują, że bażanty srebrzyste, królewskie i zwyczajne, użytkowane w chowie zamkniętym, osiągają stosunkowo dobre wyniki reprodukcji, określane na podstawie zapłodnienia jaj i wylęgu zdrowych piskląt z jaj nałożonych i z jaj zapłodnionych.Pozycja Open Access Assessment of Peregrine Falcon (Peregrine falcon) Hatching in Private Breeding(Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, 2014) Biesiada-Drzazga, Barbara; Banaszewska, Dorota; Andraszek, Katarzyna; Bombik, Elżbieta; Wójcik, Ewa; Ostrowski, Dominik; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Genetics and Horse Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Reproduction and Hygiene, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Animal Genetics and Horse Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, Poland; Department of Breeding Methods and Poultry and Small Ruminant Breeding, University of Natural Sciences and Humanities, Siedlce, PolandCelem pracy była ocena lęgów sokoła wędrownego w wybranym gospodarstwie indywidualnym na terenie województwa mazowieckiego. Badania przeprowadzono w latach 2006–2011 na dwóch parach sokołów wędrownych w wieku 7–12 lat. Od pary hodowlanej podbierano jaja, prowokując ją do ponownego składania jaj. Przeprowadzoną w pracy analizę lęgów oparto na następujących wskaźnikach: liczba zniesionych jaj przez dwie samice w systemie dwóch lęgów w jednym roku, procent zapłodnienia jaj, procent wylęgu piskląt. Ponadto w 2010 roku przeprowadzono porównanie wyników lęgów pochodzących z inkubacji sztucznej i lęgów naturalnych. Samice z obu par w każdym z dwóch lęgów łącznie znosiły maksymalnie do 8 jaj. Lepsze wyniki lęgu uzyskiwano z I lęgu. Z I lęgu uzyskano również większy odsetek wylęgu piskląt z jaj zapłodnionych, w porównaniu z lęgiem II. Nie stwierdzono żadnych różnic pomiędzy wynikami lęgu naturalnego i inkubacji sztucznej. W badanym okresie uzyskano od obu par sokołów łącznie 18 piskląt.