Inner-City Brownfields – Genesis, Specifics of Contamination, Possibility of Renewal
Ładowanie...
Data
2018
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Wydawnictwo Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie
Abstrakt
A city’s post-industrial areas are a reservoir of attractive urban space which can both
be reused for industrial purposes or managed in a different way. The economic transformation
of the post-industrial era caused a high availability of brownfields in modern cities, mostly as a
result of high costs of maintaining production in central locations. The available spatial
resources were not suited for the needs of modern, concentrated, automated and fragmented
production processes. The early industrial model of development enforced spatial development
of cities that was tailored to the needs of industry. Revitalization of these areas is an opportunity
for their efficient use. The main barrier in this process is, inter alia, soil contamination, which is
poorly researched, highly varied, and expensive in liquidation. Soil and land contamination of
brownfields is a permanent footprint of many years of high industrial pressure and it is
substantially less considered than the environmental state of the surroundings of said
brownfields. The pollution of soil within the areas of former industrial plants is often
accompanied by the left-behind decaying infrastructure. Waste collected in industrial facilities
can also be problematic. The characteristics of industrial sites in city centers strongly limit the
possibilities of transformation. New legal regulations, which introduce historical soil
contamination statuses and remediation plans, are an important stimulus for the intensification
of processes of transformation of the industrial areas of city centers through the improvement of
their ecological status and can, thus, be an effective path to sustainable urban development.
Śródmiejskie tereny poprzemysłowe stanowią rezerwuar atrakcyjnej przestrzeni miejskiej, która może być ponownie wykorzystana na potrzeby przemysłowe lub zagospo darowana w inny sposób. O dużej dostępności terenów poprzemysłowych w miastach zadecydowała transformacja gospodarcza epoki postindustrialnej, podczas której śródmiejska lokalizacja produkcji okazała się zbyt kosztowna, a posiadane zasoby przestrzenne okazały się niedopasowane do potrzeb skoncentrowanych, zautomatyzowanych i sfragmentaryzowanych nowoczesnych procesów produkcyjnych. Wcześniejszy industrialny model rozwoju pod porządkował rozwój przestrzenny miast potrzebom przemysłu, zagarniając duże i atrakcyjnie położone przestrzenie na swoje potrzeby. Odnowa tych terenów jest szansą na ich efektywne wykorzystanie. Barierą w tym procesie jest, między innymi, zanieczyszczenie gleby i ziemi – słabo rozpoznane, bardzo zróżnicowane i kosztowne w likwidacji. Zanieczyszczenie gleby i ziemi na terenach poprzemysłowych jest trwałym zapisem wieloletniej presji przemysłowej znacznie silniejszej i jednocześnie zdecydowanie słabiej rozpoznanej niż stan środowiska ich otoczenia. Zanieczyszczeniu gleby i ziemi terenów byłych zakładów przemysłowych często towarzyszą pozostawiona infrastruktura (lub pozostałości po niej), a także odpady zgromadzone w obiektach przemysłowych i na powierzchni ziemi. Taka specyfika śródmiejskich terenów przemysłowych bardzo ogranicza możliwości ich transformacji. Nowe regulacje prawne, wprowadzające status historycznego zanieczyszczenia gleby i ziemi oraz planu remediacji, stanowią istotny bodziec do intensyfikacji korzystnych procesów przemian śródmiejskich terenów przemysłowych poprzez ich sanację ekologiczną i mogą być skuteczną drogą prowadzącą do zrównoważonego rozwoju miast.
Śródmiejskie tereny poprzemysłowe stanowią rezerwuar atrakcyjnej przestrzeni miejskiej, która może być ponownie wykorzystana na potrzeby przemysłowe lub zagospo darowana w inny sposób. O dużej dostępności terenów poprzemysłowych w miastach zadecydowała transformacja gospodarcza epoki postindustrialnej, podczas której śródmiejska lokalizacja produkcji okazała się zbyt kosztowna, a posiadane zasoby przestrzenne okazały się niedopasowane do potrzeb skoncentrowanych, zautomatyzowanych i sfragmentaryzowanych nowoczesnych procesów produkcyjnych. Wcześniejszy industrialny model rozwoju pod porządkował rozwój przestrzenny miast potrzebom przemysłu, zagarniając duże i atrakcyjnie położone przestrzenie na swoje potrzeby. Odnowa tych terenów jest szansą na ich efektywne wykorzystanie. Barierą w tym procesie jest, między innymi, zanieczyszczenie gleby i ziemi – słabo rozpoznane, bardzo zróżnicowane i kosztowne w likwidacji. Zanieczyszczenie gleby i ziemi na terenach poprzemysłowych jest trwałym zapisem wieloletniej presji przemysłowej znacznie silniejszej i jednocześnie zdecydowanie słabiej rozpoznanej niż stan środowiska ich otoczenia. Zanieczyszczeniu gleby i ziemi terenów byłych zakładów przemysłowych często towarzyszą pozostawiona infrastruktura (lub pozostałości po niej), a także odpady zgromadzone w obiektach przemysłowych i na powierzchni ziemi. Taka specyfika śródmiejskich terenów przemysłowych bardzo ogranicza możliwości ich transformacji. Nowe regulacje prawne, wprowadzające status historycznego zanieczyszczenia gleby i ziemi oraz planu remediacji, stanowią istotny bodziec do intensyfikacji korzystnych procesów przemian śródmiejskich terenów przemysłowych poprzez ich sanację ekologiczną i mogą być skuteczną drogą prowadzącą do zrównoważonego rozwoju miast.
Opis
Słowa kluczowe
post-industrial areas, brownfields, soil contamination, remediation plan, śródmiejskie tereny poprzemysłowe, zanieczyszczenie gleby i ziemi, remediacja
Cytowanie
Kiepas-Kokot A., Dusza-Zwolińska E., (2018). Inner-City Brownfields – Genesis, Specifics of Contamination, Possibility of Renewal . Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., Agric., Aliment., Pisc., Zootech., 343(47)3, 11–22. doi 10.21005/AAPZ2018.47.3.02